Kategoria: filmy zrealizowane

Czy samolot jest symbolem nowoczesności i wolności, czy raczej katastrof, zamachów i głębokich politycznych podziałów? W polskim pawilonie na 58. Biennale w Wenecji artysta Roman Stańczak dosłownie wywraca luksusowy jet na drugą stronę, szukając w tym geście uniwersalnych znaczeń. Rejestracja procesu twórczego stanowi punkt wyjścia do opowieści o dramatycznym losie artysty, który po wielu latach życiowego wykluczenia i niebytu w świecie sztuki, powrócił do aktywności, niemal od razu realizując rzeźbę na najważniejszej imprezie artystycznej na świecie.

Wielogłosowy hymn na cześć wiejskich kobiet. Dojrzałych, cieleśnie i duchowo związanych z ziemią i jednoczących się w śpiewie. Wykonywane z pasją, tradycyjne pieśni zestawiano z naturą, którą rolnicy próbują ujarzmić. Surowa, autentyczna muzyka wyraża siłę, kobiecą wspólnotowość i wymianę doświadczeń, również tych trudnych. To na wzajemnej nauce wyrasta tradycja, która nie jest skostniała. Jest żywa.

W 1970 r. w komunistycznej Polsce wybuchają protesty. W stolicy zbiera się sztab kryzysowy. W ruch idą milicyjne pałki. Padają strzały. Poprzez archiwalne nagrania i animacje obserwujemy mechanizmy władzy. „1970” to opowieść o buncie, widziana z punktu widzenia oprawców.

Artystyczna komuna pracuje nad filmem o Róży Luksemburg, ale podczas przygotowań do produkcji znika tajemniczy Reżyser.

Bohaterowie z jednej strony są nim zafascynowani, z drugiej życzą mu jak najgorzej. Gdzie się podział i kim jest człowiek, który tak mocno wpływa na życie kolektywu?

Dynamika relacji między ludźmi żyjącymi w artystycznej i emocjonalnej symbiozie okazuje się wybuchowa i toksyczna. Inspiracją dla filmu była grupa artystyczna, której przywodził Rainer Werner Fassbinder.

Krystian Lupa – kontrowersyjny i prawdopodobnie najwybitniejszy żyjący polski reżyser teatralny. Za swoje spektakle jest nagradzany na całym świecie. Otrzymał m.in. Europe Theatre Prize, Nestroy-Theaterpreis, był odznaczony Francuskim Orderem Sztuki i Literatury.

„Spróbujmy wskoczyć do studni” to film drogi odbywanej w miejscu – na scenie. Drogi do porażki lub sukcesu, to nieistotne.

Jesteśmy świadkami prób do „Procesu” Kafki. Obserwujemy proces twórczy – niejednoznaczny, czasem niezrozumiały. Proces, który sami musimy osądzić.

Lupa zaprasza aktorów, by skoczyli z nim „do studni”, na dnie której wcale nie ma objawienia.

Rozmowy kontrolowane i rejestracje za pomocą ukrytych kamer, brudne zapisy przesłuchań i akcji werbunkowych – z takich materiałów wyłania się obraz peerelowskiego życia na podsłuchu. Obraz to chwilami groteskowy, choć równocześnie podszyty grozą, która z każdą minutą podskórnie narasta. Przed nami przerażający komunistyczny panoptikon, który w dodatku sam siebie podgląda i nagrywa.

Popołudniowy spokój na jednej z ulicy zostaje zakłócony zdarzeniem, które na chwilę wytrąca kilku przechodniów z ich spraw codziennych. Leżący na trawie człowiek staje się tytułowym problemem, nie tylko dla mieszkańców osiedla, ale i dla służb medycznych oraz policji. 

Polska, 1982. Dwaj bracia-górnicy prezentują dwie postawy wobec komunistycznej opresji. Podczas, gdy Janek wybiera aktywne zaangażowanie w demokratycznym podziemiu, Tadek stawia na neutralność. Ich rozbieżne postawy doprowadzają do konfliktu, w którym dokładne wyważenie moralnych racji staje się niemożliwe.Polska, 1982. Dwaj bracia-górnicy prezentują dwie postawy wobec komunistycznej opresji. Podczas, gdy Janek wybiera aktywne zaangażowanie w demokratycznym podziemiu, Tadek stawia na neutralność. Ich rozbieżne postawy doprowadzają do konfliktu, w którym dokładne wyważenie moralnych racji staje się niemożliwe.Polska, 1982. Dwaj bracia-górnicy prezentują dwie postawy wobec komunistycznej opresji. Podczas, gdy Janek wybiera aktywne zaangażowanie w demokratycznym podziemiu, Tadek stawia na neutralność. Ich rozbieżne postawy doprowadzają do konfliktu, w którym dokładne wyważenie moralnych racji staje się niemożliwe.Polska, 1982. Dwaj bracia-górnicy prezentują dwie postawy wobec komunistycznej opresji. Podczas, gdy Janek wybiera aktywne zaangażowanie w demokratycznym podziemiu, Tadek stawia na neutralność. Ich rozbieżne postawy doprowadzają do konfliktu, w którym dokładne wyważenie moralnych racji staje się niemożliwe.Polska, 1982. Dwaj bracia-górnicy prezentują dwie postawy wobec komunistycznej opresji. Podczas, gdy Janek wybiera aktywne zaangażowanie w demokratycznym podziemiu, Tadek stawia na neutralność. Ich rozbieżne postawy doprowadzają do konfliktu, w którym dokładne wyważenie moralnych racji staje się niemożliwe.

​„Rzecz Polska” to 10-odcinkowy program o najważniejszych dokonaniach krajowego designu. Został przygotowany na stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości.​ „​Rzecz Polska” przedstawia przedmioty użytkowe, charakterystyczne dla danego dziesięciolecia, rekonstruuje historię ich powstania, pokazuje funkcje w przestrzeni oraz przedstawia twórców i projektantów. Jest to opowieść o najnowszej historii Polski, sentymentalna i fascynująca podróż przedstawiona w nowoczesnej formie.

W pewnej wsi w okolicach Opola trwają obchody Niedzieli Wielkanocnej. Mimo, że we wsi nie ma już prawie ani jednego konia, to gospodarze wypożyczają je by wyruszyć w wielogodzinną podróż i objechać granice pól wokół miejscowości. Podczas trzydziestopięcio-kilometrowej trasy mieszkańcy modlą się i śpiewają nabożne pieśni. W czasie postojów odpoczywają, jedzą i piją wódkę. Stan zmęczenia i upojenia alkoholowego miesza się ze stanem uniesienia religijnego. Sacrum i profanum.