Uznana dokumentalistka Zuzanna Solakiewicz reinterpretuje słynny film Kieślowskiego. W swojej feministycznej odpowiedzi przekonuje, że nie tylko w świecie tańca, ale również we współczesnym rozumieniu kobiecości jest miejsce zarówno na siostrzeństwo i międzypokoleniową wymianę doświadczeń, jak i czystą radość czerpaną z bycia w ciele.