Pan Yoshiaki Oka i jego żona Yumiko mają około 75 lat. Para wiele lat temu poznała się na lekcji tańca, gdzie uczyli się tańczyć Kujawiaka. Ten polski taniec ludowy stał się ich wielką miłością. W miasteczku Tomonoura od prawie 40 lat prowadzą szkołę polskich tańców ludowych, a ich najstarsza uczennica ma ponad 90 lat. Instruktorzy z Polski, Ewa i Jerzy Wójcik, latami wizytowali Japonię – od Hokkaido po Okinawę – by poprzez taniec pomagać Japończykom przełamać ich barierę cielesności i dotyku. Po śmierci męża Ewa powróciła do Japonii, by ostatni raz udzielić lekcji tańca. W 2023 do Japonii zawita kolejna para instruktorów z Polski.
„Proces” będzie opowiadał o przebiegu rozprawy sądowej, która rozpoczęła się w grudniu 1984 roku w Toruniu. Na ławie oskarżonych stanęli wówczas pracownicy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, którzy przyczynili się do śmierci ks. Jerzego Popiełuszki.
W odosobnionej podlaskiej wsi, Tomasz zostaje sam, gdy jego żona i córka wyjeżdżają na wakacje. Podczas polowania rani człowieka, co prowadzi do powstania niebezpiecznej więzi.
W spokojnym pięknie Tatr, asfaltowa droga prowadzi do malowniczego, lecz zatłoczonego jeziora. Codziennie tysiące turystów przemierza tę samą wąską ścieżkę, jakby w pielgrzymce. Opera o masowej turystyce i naturze w obliczu zmian klimatycznych.
„Czekam na mamę i tatę. Dziś kończy się kalendarz. Wielu z nas umrze, ale nie tak jak dziadek dwa lata temu, tylko gorzej”. Tak brzmi poranny raport dziesięcioletniej Dagi. Dziewczynka jest przygotowana na każde zagrożenie. W przeciwieństwie do swoich rodziców…
Czy da się opowiedzieć o człowieku z perspektywy przedmiotów, które po sobie pozostawił? Na ile możemy zrekonstruować biografie twórcy przez pryzmat jego dzieł? Co nam mówią o nim jego modelki, narzędzia i pracownie? Film 7 RÓŻNYCH RZEŹB to próba spojrzenia na jednego z najciekawszych polskich artystów w niecodzienny sposób – Augusta Zamoyskiego.
W środku bezprecedensowej wojny u granic Unii Europejskiej, filmowcy Piotr Pawlus i Tomasz Wolski zapuszczają się w głąb zniszczonej przez bomby Ukrainy, aby uchwycić „nową normalność” jej mieszkańców.
Film „Musisz iść, reszta zostaje” ma opowiadać o temacie śmierci, straty i potrzebie wypracowania nowych rytuałów, dzięki którym taką stratę możemy przeżyć. Opowie o grupie ludzi pod przewodnictwem trójki bohaterów, których przeżycia posłużą za kanwę opowieści o świecie, który pozostaje po śmierci najbliższych. Warstwą podstawową filmu będą spotkania tzw. „kolacje śmierci” – to inicjatywa w ramach której nieznajomi, połączeni wspólnym doświadczeniem straty, spotykają się przy stole podczas kolacji, by rozmawiać o śmierci. Odarte z konwenansów rozmowy, w których pojawia się żal, śmiech, złość złożą się na nasz obraz myślenia o odchodzeniu. Gospodynią tej kolacji będzie Anja Franczak, jedyna w Polsce licencjonowana doula śmierci.
Drugą pogłębioną warstwą filmu ma być opowiedzenie o potrzebie stworzenia nowych rytuałów żałobnych, ponieważ te którymi posiłkowaliśmy się do tej pory są przestarzałe i nie przystają do dzisiejszych czasów. Chciałabym je pokazać w tej części filmu jako narzędzia służące do przeżywania śmierci i starty przez bohaterów tego dokumentu. Struktura filmu i jego narracja będzie podążać za procesem obserwowanej grupy, nie planuje rejestrować wywiadów. Trzecia warstwa filmu to idea odtworzenia ceremonii pogrzebowej jako rytuału wymagającego zmiany. Przewodnikiem po tym świecie będzie Jan Möller – założyciel Centrum Edukacji i Kultury Funeralnej w Berlinie, pionier w dziedzinie komunikacji śmierci.
